Παρεσιανισμός
Τι είναι ο Παρνασιονισμός:
Ο Παρνασιανισμός είναι μια λογοτεχνική σχολή που εμφανίστηκε στη Γαλλία στα μέσα του 19ου αιώνα και είχε ως στόχο να δημιουργήσει «τέλεια ποίηση», να εκτιμήσει τη μορφή και την καλλιεργημένη γλώσσα και να επικρίνει το συναισθηματικό του Ρομαντισμού.
Οι Παρνασσίτες αξιολόγησαν τον θετικισμό και την επιστήμη πάνω από κάθε άλλο ανθρώπινο συναίσθημα. επιδίωξαν αδιάκοπα να δημιουργήσουν ένα τέλειο πρίμα, χρησιμοποιώντας ένα καλλιεργημένο λεξιλόγιο και πολύπλοκες κειμενικές κατασκευές.
Αυτό το λογοτεχνικό κίνημα, κυρίως ποιητικό, βασίστηκε στο δόγμα της «τέχνης για την τέχνη», που παρουσίασε ο γάλλος λογοτέχνης κριτής και ποιητής Théophile Gautier . Σύμφωνα με τις αρχές της θεωρίας που πρότεινε ο Gautier, η τέχνη δεν χρειάζεται να περιβάλλεται από ένα "χρυσό" ανθρώπινο νόημα και συναισθήματα, αλλά μάλλον να γίνεται με την πρόθεση να είναι τέλεια, όμορφη και εκλεπτυσμένη.
Ετυμολογικά, η λέξη "Παρνασιανισμός" προέκυψε από τον ελληνικό " Παρνασσό ", τόπο όπου σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ζούσαν οι μούσες και οι νύμφες. εκτός από το σπίτι του θεού Ápolo και της ποίησης. Το όνομα αυτού του λογοτεχνικού κινήματος επιλέχθηκε επίσης προς τιμήν της πρώτης εκδοχής της Παρνασσίας με τίτλο «Le parnasse contemporain», που περιείχε όλα τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του σχολείου.
Μεταξύ των κύριων γάλλων συγγραφέων του Παρνασιονισμού είναι ο Θεόφιλος Gautier, ο Leconte de Lisle, ο Théodore de Banville και ο José Maria de Heredia.
Παρεσιανισμός στη Βραζιλία
Στη Βραζιλία, το κίνημα του Παρνασσού ήταν πιο εμφανές από ό, τι στην Ευρώπη. Η δημοσίευση θεωρούσε ότι το πλήρωμα του εθνικού Παρνασισμού ήταν το "Fanfarras", του Teófilo Dias, το 1889.
Ο βραζιλιάνος Παριασιονισμός δεν ακολούθησε όλα τα χαρακτηριστικά που βρέθηκαν στο γαλλικό Παρνασιανισμό. Η υποκειμενικότητα και ο εθνικισμός - πτυχές που καταργήθηκαν από τη γαλλική Παρνασσική αισθητική - υπήρξαν (σε κάποιο βαθμό) στα ποιήματα των βραζιλιάνων συγγραφέων.
Οι κύριοι πρόδρομοι του Παρνασιονισμού στη Βραζιλία ήταν οι ποιητές Olavo Bilac, Alberto de Oliveira και Raimundo Correia, μια ομάδα που έγινε γνωστή ως η « βραζιλιάνικη τριάδα του Παρνασιονισμού ».
Ο παρανεσιανισμός διήρκεσε μέχρι το 1922, με την άφιξη της εβδομάδας σύγχρονης τέχνης του Σάο Πάολο.
Χαρακτηριστικά του Παρνασιανισμού
Αρχικά, ο πρωταρχικός στόχος του παρνασιονισμού ήταν να αντιταχθεί στον συναισθηματισμό του ρομαντισμού και στην πεζογραφία που πρότεινε ο ρεαλισμός και ο φυσιολατρισμός.
Η πορνεία της Παρνασσίας έπρεπε να είναι τέλεια. Οι συγγραφείς αναζητούσαν τις ιδεώδεις λέξεις για να κατασκευάσουν τα ποιήματα με ορθολογισμό. σαν να οικοδομούσαν ένα μαγευτικό καλλιτεχνικό παζλ.
Τα ποιήματα του Παρνασσού, σε αντίθεση με τους Ρομαντισμούς, ασχολούνταν με το «κράτημα πίσω δάκρυα», αφιερώνοντας τον εαυτό τους στην τελειότητα της μορφής και της καλλιεργημένης γλώσσας.
Μεταξύ των κύριων χαρακτηριστικών αυτού του λογοτεχνικού κινήματος είναι:
- Αντικειμενικότητα : αντίθεση στον υποκειμενισμό και υπερβολικό συναισθηματισμό.
- Ανομία : απουσία του "εγώ"? άρνηση του ρομαντικού συναισθήματος.
- Τέχνη για την τέχνη : η πραγματικότητα δεν επηρεάζει την ποίηση.
- Περιγραφικός χαρακτήρας : ανησυχία για την περιγραφή της φυσικής, αισθητικής μορφής.
- Λατρεία μορφής : τελειομανία που αντιτίθεται στην παραμέληση της ρομαντικής ποίησης.
- Λεξιλόγιο λεξιλογίου : καλλιεργημένη και δύσκολα κατανοητή γλώσσα.
- Θεματικός οικουμενισμός : ωστόσο, ο εθνικισμός διερευνήθηκε μάλλον από τους βραζιλιάνους Παρνασσούς, με κάποια μετριοπάθεια.
Παρεσιανισμός και συμβολισμός
Όπως και ο Παρνασιονισμός, ο συμβολισμός είναι επίσης ένα λογοτεχνικό ποιητικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Γαλλία στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα.
Ο συμβολισμός, σε αντίθεση με τον Παρνασιονισμό, ενθάρρυνε τον υποκειμενισμό μέσω ιδεών και συμβόλων. Ο μυστικισμός και η θρησκεία ήταν θέματα που υιοθετήθηκαν από τους καλλιτέχνες του συμβολισμού, σε αντίθεση με τα θετικά ιδεώδη των καλλιτεχνών του Παρνασιονισμού.
Στην αισθητική των ποιημάτων, ενώ οι Παρνασσοι έκαναν ταλαιπωρία για να κατασκευάσουν την τέλεια ποίηση, με μια καλλιεργημένη γλώσσα, οι καλλιτέχνες του συμβολισμού χρησιμοποίησαν μεταφορές και μορφές ήχου, όπως την αλλοίωση και την επίθεση.
Ορισμένα από τα ιδανικά του συμβολισμού προσεγγίζουν ορισμένα οράματα του Ρομαντισμού.
Δείτε επίσης την έννοια του συμβολισμού.
