Ψυχοκινητικότητα

Τι είναι η ψυχοκινητικότητα:

Η ψυχοκινητικότητα είναι η επιστήμη που μελετά τον άνθρωπο μέσα από το σώμα του εν κινήσει και σε σχέση με τον εσωτερικό και τον εξωτερικό του κόσμο και μπορεί να οριστεί ως η ικανότητα να καθορίζει και να συντονίζει τις σωματικές κινήσεις.

Η λέξη "ψυχοκινητικότητα" προέρχεται από τον ελληνικό όρο ψυχή = ψυχή και το λατινικό ρήμα moto = κίνηση συχνά, κούνημα έντονα.

Η ψυχοκινητικότητα σχετίζεται με τη διαδικασία της ωρίμανσης, στην οποία το σώμα είναι η προέλευση των γνωστικών, συναισθηματικών και οργανικών εξαγορών, που υποστηρίζονται από την κίνηση, τη διάνοια και την αγάπη.

Είναι η ψυχική ικανότητα να εκτελεί κινήματα, μέσω της ψυχικής δραστηριότητας που μετατρέπει την εικόνα στη δράση σε ερεθίσματα για τις σωστές μυϊκές διαδικασίες.

Μπορούμε να πούμε ότι η ψυχοκινητικότητα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για την αντίληψη ενός οργανωμένου και ολοκληρωμένου κινήματος, σύμφωνα με τις εμπειρίες που ζήτησε το άτομο, η δράση του οποίου είναι αποτέλεσμα της ατομικότητάς του, της γλώσσας και της κοινωνικοποίησης.

Στην αρχή, η ψυχοκινητικότητα εστιάστηκε μόνο στην κινητική ανάπτυξη. Στη συνέχεια μελέτησε τη σχέση μεταξύ της κινητικότητας και της πνευματικής ανάπτυξης του παιδιού και μόνο τώρα μελετά την πλευρότητα, τη χωρική δομή, τον χρονικό προσανατολισμό και τις σχέσεις του με την πνευματική ανάπτυξη του παιδιού.

Ψυχοκινητικότητα στην Παιδική Εκπαίδευση

Η ψυχοκινητική εκπαίδευση είναι μια παγκόσμια εκπαίδευση που συνδέει το πνευματικό, συναισθηματικό, κοινωνικό και κινητικό δυναμικό του παιδιού, δίνοντάς του ασφάλεια, ισορροπία και επιτρέποντας την ανάπτυξή του, οργανώνοντας σωστά τις σχέσεις του με τα διαφορετικά μέσα στα οποία πρέπει να εξελιχθεί.

Αναφέρεται στη βασική εκπαίδευση που είναι απαραίτητη για κάθε παιδί, είτε είναι φυσιολογικό είτε προβληματικό, διότι εξυπηρετεί έναν διπλό σκοπό: να εξασφαλίσει τη λειτουργική ανάπτυξη λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες του παιδιού και να βοηθήσει το παιδί του να επεκταθεί και είναι ισορροπημένη μέσω της ανταλλαγής με το ανθρώπινο περιβάλλον.

Πρόκειται για μια παιδαγωγική δράση που έχει ως κύριο στόχο την κινητική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού, με σκοπό να την κυριαρχήσει στο σώμα και να αποκτήσει μια εθελοντική αναστολή, προτείνει, στην αυθόρμητη κίνηση, τη θεμελιώδη οδηγία του, διότι σε οποιαδήποτε κίνηση, υπάρχει μια συναισθηματική ρύθμιση που καθορίζει μια εκ προθέσεως συμπεριφορά.

Πιστεύεται ότι είναι πάντα μια κινητήρια δράση, ανεξάρτητα από το πόσο ρυθμίζει την εμφάνιση και την ανάπτυξη των πνευματικών σχηματισμών, από το μοτοσικλέτα το παιδί καθιερώνει τις πρώτες επαφές με την κοινωνικοποιημένη γλώσσα.