Ηπειρωτικό ράφι

Τι είναι το ηπειρωτικό ράφι:

Η υφαλοκρηπίδα είναι μια έκφραση του πεδίου της γεωλογίας, που αναφέρεται στην άκρη των ηπείρων που ξεκινά από την ακτογραμμή και εκτείνεται μέχρι τη θάλασσα.

Η επέκταση της υφαλοκρηπίδας θα εξαρτηθεί από τη γεωλογική εξέλιξη της εν λόγω χώρας ή ηπείρου, επειδή είναι βυθισμένες από τη θάλασσα περιοχές. Τα ηπειρωτικά ράφια έχουν μέσο μήκος 70 έως 90 χιλιομέτρων (αλλά μπορούν να φτάσουν εκατοντάδες χιλιόμετρα) και βάθος 200 μέτρων.

Η υφαλοκρηπίδα παρουσιάζει μια ήπια κλίση και τελειώνει με την ηπειρωτική πλαγιά, όπου η πλαγιά είναι μεγαλύτερη.

Στην περιοχή της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας βρίσκεται η αποκλειστική οικονομική ζώνη, η οποία εκτείνεται από δώδεκα έως διακόσια ναυτικά μίλια. Η χώρα που έχει μια αποκλειστική οικονομική ζώνη ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή αυτή, έχοντας την ικανότητα να ελέγχει τις δραστηριότητες αναπτύσσεται εκεί.

Αναφέρεται η υφαλοκρηπίδα της Βραζιλίας και οι νομικές της παράμετροι ορίζονται σύμφωνα με το νόμο 8.617 του Ιανουαρίου 1993.

Οικονομική σημασία της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας

Κάθε παράκτια χώρα ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της, έτσι ώστε να μπορεί να εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει τους φυσικούς της πόρους.

Τα ηπειρωτικά ράφια έχουν μεγάλη οικονομική σημασία και αποτελούν αντικείμενο πολλών μελετών, επειδή αποτελούν μια μεγάλη πηγή φυσικών πόρων. Ορισμένες δραστηριότητες που είναι εγκατεστημένες σε υφαλοκρηπίδες είναι πολύ σημαντικές, όπως η αλιεία, η εξερεύνηση πετρελαίου και η αναζήτηση .

Οι χώρες μπορούν επίσης να εισάγουν καλώδια και αγωγούς και να πραγματοποιήσουν επιστημονικές έρευνες, αλλά γι 'αυτό απαιτείται η συγκατάθεση της κυβέρνησης της Βραζιλίας.

Ηπειρωτική χώρα και διεθνές δίκαιο

Τον Δεκέμβριο του 1982, τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) ήταν υπεύθυνα για μια σύμβαση στο Montego Bay της Τζαμάικα, η οποία έθεσε σημαντικές παραμέτρους για τον διεθνή ναυτιλιακό τομέα.

Σύμφωνα με τη σύμβαση αυτή, η υφαλοκρηπίδα μιας παράκτιας χώρας αποτελείται από το κρεβάτι και το υπέδαφος υποβρυχίων περιοχών που εκτείνονται πέρα ​​από τα χωρικά ύδατα, σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων. Ωστόσο, ένα από τα άρθρα της Σύμβασης επιτρέπει στις χώρες να ζητήσουν την επέκταση της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας τους μέχρι το ανώτατο όριο των 350 ναυτικών μιλίων, το οποίο έκανε η Βραζιλία.

Στη Σύμβαση του Μόντεγκο Μπέι, ο ΟΗΕ συνέστησε την ακόλουθη διαίρεση:

  • Εδαφική θάλασσα - Μέχρι 12 ναυτικά μίλια.
  • Συναφείς ζώνες - Από 12 έως 24 ναυτικά μίλια.
  • Αποκλειστική οικονομική ζώνη - Από 24 έως 200 ναυτικά μίλια
  • Continental πλατφόρμα - μεταβλητό μήκος που μπορεί να φτάσει τα 200 ναυτικά μίλια.
  • Εκτεταμένη υφαλοκρηπίδα - 200 με 350 ναυτικά μίλια.