Ερωτισμός

Τι είναι ο Ερωτισμός:

Ο ερωτισμός είναι ένα αρσενικό ουσιαστικό που εκφράζει τον χαρακτήρα ή την τάση του ερωτικού . Μπορεί επίσης να σημαίνει μια ρητή αναπαράσταση της σεξουαλικότητας, και μπορεί να σχετίζεται με την αγριότητα αγάπης.

Ο ερωτισμός είναι μια εκδήλωση της σεξουαλικότητας, των οποίων τα χαρακτηριστικά ποικίλλουν ανάλογα με την κοινωνία που θεωρείται ως πρότυπο.

Παρόλο που αρχικά ορίστηκε ως «πάθος της αγάπης», είναι απαραίτητο να υπογραμμιστεί ο ανατιμητικός χαρακτήρας των σωστών μορφών σεξουαλικότητας τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική ζωή όπως και στις πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Ο προβληματισμός για τον ερωτισμό, μια προνομιακή μορφή διαπροσωπικών σχέσεων, γεννιέται με τον πολιτισμό. Στον Πλάτωνα υπάρχει μια από τις πιο καρποφόρες πτυχές της ερωτικής αντανάκλασης: η απελευθερωτική λειτουργία του eros, ένα πρόβλημα που υιοθετήθηκε από την ψυχανάλυση στην περιγραφή της απελευθέρωσής της για τον άνθρωπο (Freud) και για την κοινωνία (Jung and Reich) να τονίσει τον χαρακτήρα της αντιπαράθεσης με το σύστημα (Marcuse, Bataille).

Μια άλλη από τις πιο συναφείς πτυχές του λόγου για τον ερωτισμό ήταν η πρόθεση να οριοθετήσουμε την έννοια, να την διαφοροποιήσουμε από τους άλλους, όπως η πορνογραφία και η αισχρολογία. Ο χαρακτήρας της πολιτιστικής επεξεργασίας και ο σημαντικός ρόλος που έπαιξε η φαντασία σε όλες τις εποχές στην εκπόνηση ερωτικών κωδίκων οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η διαφορά με την πορνογραφία έγκειται περισσότερο στο εσκεμμένο ενδιαφέρον αυτού του να ενθουσιάσει τη διέγερση στη συγκεκριμένη δημιουργική λειτουργία του ερωτισμού . Για το λόγο αυτό, ο ερωτισμός αποτελεί πηγή έμπνευσης στη λογοτεχνία και τις τέχνες.

Ερωτισμός και τέχνη

Οι πρώτες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις της ξεκάθαρης ερωτικής πρόθεσης εκτελέστηκαν από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Εμφανίζονται στη διακόσμηση κεραμικών αγγείων, σε τοιχογραφίες, όπως στις τοιχογραφίες της Βίλας των Μυστηρίων στην Πομπηία και στα γλυπτά που εμπνέονται από τις μυθολογικές σκηνές του παιχνιδιού αγάπης.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, αυτός ο τύπος αντιπροσώπευσης ήταν συχνά εγγεγραμμένος στη γενική δομή των πολιτικών και θρησκευτικών κτιρίων, σκαλισμένα σε σπίτια, κιονόκρανα και γκρεγόγια. Παράλληλα (Χ-XIII αιώνας) η ινδουιστική τέχνη ανέπτυξε μια μορφή γλυπτικής διακόσμησης θρησκευτικού χαρακτήρα με επίκεντρο το θέμα της maithuna ή ζευγάρι θεών που εκτελούν τη σεξουαλική πράξη σε διάφορες θέσεις, σύμβολο της ένωσης της ψυχής με τη θεότητα.

Η εισαγωγή της προοπτικής στη ζωγραφική και τη γλυπτική διευκόλυνε, από την Αναγέννηση, τον ερωτικό διάλογο μεταξύ του θεατή και του έργου.

Από τον εικοστό αιώνα ο ερωτισμός απέκτησε έναν αυθεντικό ορισμό ως ανεξάρτητο θέμα, μέσω του έργου των A. Beardsley, G. Klimt, H. Matisse και Picasso, μεταξύ άλλων.

Ερωτισμός και λογοτεχνία

Αναλύοντας τα διάφορα έργα που έχουν ως κεντρικό θέμα ή εμπνευσμένα από τον ερωτισμό, πρέπει να διακρίνουμε αυτά της ποιητικής ή αφηγηματικής φαντασίας και αυτά που έχουν ένα γννομικό ή διδακτικό νόημα. Αυτή η τελευταία κατηγορία ανήκει στο Kama Sutra, για παράδειγμα.

Το Τραγούδι των Τραγουδιών (ή το Τραγούδι του Σολομώντα), βιβλίο της Βίβλου, γεμίζει με μια βαθιά ερωτική διάσταση.

Η ερωτική ποίηση βρήκε στον ρωμαϊκό κόσμο μια νέα διάσταση ενσωματώνοντας στοιχεία της γλώσσας της γλώσσας που μιλούσε για να διευκολύνει την έκφραση της αισθησιασμό. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το είδος εξελίχθηκε σε μια όλο και μεγαλύτερη ελευθερία (ειδικά στην ποίηση των γοητευτών), ενώ ταυτόχρονα προέκυψε η ποίηση της αγάπης του δικαστηρίου, στην οποία η ερωτική έμπνευση λαμβάνει χώρα σε μια εξαιρετικά εξιδανικευμένη και κωδικοποιημένη μορφή σύμφωνα με ορισμένες κανόνες, την πιστή αντανάκλαση της φεουδαρχικής και ιπποδρομικής κοινωνίας στην οποία αναπτύσσεται.

Στην Αναγέννηση και το Μπαρόκ η ερωτική ποίηση φτάνει στην τελευταία της λαμπρή στιγμή, γιατί στους επόμενους αιώνες έχασε την ιδιαιτερότητα της ως είδος διαφορετικό από την ποίηση της αγάπης.

Στον δέκατο ένατο και τον εικοστό αιώνα το είδος καλλιεργείται από έναν εξαιρετικό αριθμό συγγραφέων που δείχνει μια ζωτικότητα που δεν είχαν άλλοι τύποι αφήγησης. Σε αυτούς τους δύο αιώνες, μερικοί από τους πιο διάσημους συγγραφείς αυτού του είδους ήταν: ο Alfred de Musset, ο George Sand, ο Oscar Wilde, ο H. Miller, ο F. Trigo, ο G. Bataille, μεταξύ άλλων.

Ερωτισμός και κινηματογράφος

Ο ερωτισμός βρίσκεται στον κινηματογράφο από την αρχή ως ένα ισχυρό στοιχείο προσέλκυσης μαζών λόγω του μεγάλου ρεαλισμού και της πρότασης κινούμενων εικόνων.

Η πρώτη ταινία του είδους που καταγράφει η ιστορία, The May Irving-John C. Rice Kiss, διευθύνθηκε από τον Edmund Kuhn στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1896. Την ίδια χρονιά και στην Ευρώπη, ο Γάλλος Eugène Pirou πυροβόλησε τον Le Coucher de la Mariée, για την Méliès-Pathé.

Η ιστορία του ερωτισμού στον κινηματογράφο συνδέεται με την εξέλιξη του αστέρα-συστήματος, από το οποίο εμφανίστηκαν οι διάσημοι δρυμοί.