Η υπερθέρμανση του πλανήτη

Τι είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη:

Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι η αυξανόμενη θερμοκρασία του πλανήτη, που προκαλείται από τη συσσώρευση, σε μεγάλη ποσότητα, ρυπογόνων αερίων στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας μεγαλύτερη διατήρηση της ακτινοβολίας της ηλιακής θερμότητας της επίγειας επιφάνειας.

Αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας γίνεται μέσω των αερίων που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα, κυρίως διοξειδίου του άνθρακα ή διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου, χλωροφθορανθράκων (CFC) και οξειδίου του αζώτου.

Εκτοξεύονται με διάφορα μέσα και είναι υπεύθυνα για το σχηματισμό ενός στρώματος που λειτουργεί σαν μια κουβέρτα γύρω από τον πλανήτη, αποτρέποντας την ηλιακή ακτινοβολία, η οποία ανακλάται από την επιφάνεια της Γης, με τη μορφή θερμότητας, να διαχέεται στο διάστημα.

Αιτίες της υπερθέρμανσης του πλανήτη

Αν και ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη οφείλεται σε φυσικά αίτια, η μεγάλη πλειοψηφία ισχυρίζεται ότι είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης αερίων ρύπων στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Μια από τις κύριες αιτίες της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι η εκπομπή αερίων θερμοκηπίου, όπου οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου αυξήθηκαν κατά 70% περίπου μόνο κατά την περίοδο 1970-2004.

Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες που εκπέμπουν ρύπους όπως η χρήση ορυκτών καυσίμων, πυρκαγιές και αποψίλωση και βιομηχανικές δραστηριότητες.

Ένας άλλος παράγοντας που προκαλεί επίσης την υπερθέρμανση του πλανήτη είναι η καταστροφή του στρώματος του όζοντος .

Η υπερθέρμανση του πλανήτη και το φαινόμενο του θερμοκηπίου

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο εγγυάται τις θερμοκρασιακές και κλιματικές συνθήκες που απαιτούνται για την ύπαρξη ζωής στη Γη. Είναι το αποτέλεσμα της ανισορροπίας στην ατμοσφαιρική σύνθεση που προκύπτει από την υψηλή συγκέντρωση ρυπογόνων αερίων.

Είναι η κύρια αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη, λόγω αυτής της ανισορροπίας στην ατμοσφαιρική σύνθεση, η οποία συνεπώς διατηρεί την ακτινοβολούμενη θερμότητα στην επιφάνεια της γης μέσω των σωματιδίων αερίων και αιωρούμενων υδάτων στην ατμόσφαιρα.

Παρά το γεγονός ότι αποτελεί την κύρια αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη, το φαινόμενο του θερμοκηπίου εξασφαλίζει τη διατήρηση της θερμικής ισορροπίας του πλανήτη και την επιβίωση φυτικών και ζωικών ειδών.

Μάθετε περισσότερα σχετικά με το φαινόμενο θερμοκηπίου.

Οι συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη

Οι εκπεμπόμενοι ρύποι σχηματίζουν ένα είδος "κουβέρτα" γύρω από τον πλανήτη, εμποδίζοντας την ηλιακή ακτινοβολία να αντανακλά την επιφάνεια με τη μορφή θερμότητας και να διαχέεται στο διάστημα.

Αυτό το φαινόμενο προκαλεί αρκετές αλλαγές στον πλανήτη, με πολύ σοβαρές συνέπειες για το περιβάλλον και τα ζωντανά όντα.

Η αλλαγή στη σύνθεση της πανίδας και της χλωρίδας είναι μια από τις κυριότερες συνέπειες για τον πλανήτη. Αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει στην εξαφάνιση φυτικών και ζωικών ειδών, στην απερήμωση φυσικών περιοχών, στην αυξημένη συχνότητα ξηρασίας, μεταξύ άλλων.

Μια άλλη σημαντική συνέπεια είναι η συνεχής αλλαγή του κλίματος, η οποία μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή τροφίμων, η οποία μπορεί να προκαλέσει τη μετανάστευση των ανθρώπων και τη βύθιση των πόλεων που βρίσκονται σε παράκτιες περιοχές.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι επίσης υπεύθυνη για την τήξη των πολικών κεφαλών . Η Αρκτική και η Ανταρκτική είναι το θερμόμετρο των αλλαγών στο κλίμα.

Οι πόλοι, λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών τους, βοηθούν να διατηρηθεί το παγκόσμιο κλίμα ζεστό, τροφοδοτώντας τα ωκεάνια ρεύματα, ψύγοντας τις μάζες του αέρα και αποδίδοντας το μεγαλύτερο μέρος της ηλιακής ενέργειας που λαμβάνουν χάρη στις τεράστιες λευκές τους επιφάνειες. Οι μεταβολές στα πολικά περιβάλλοντα μπορούν να σπάσουν την ισορροπία του πλανήτη, επιδεινώνοντας τα ευρύτερα κλιματικά φαινόμενα, όπως οι καταιγίδες, οι καταιγίδες και οι ξηρασίες.

Στρώμα όζοντος

Η στιβάδα του όζοντος, ένα αέριο στη στρατόσφαιρα, σε μια περιοχή 10 έως 70 χιλιομέτρων υψομέτρου με μεγαλύτερη συγκέντρωση περίπου 25 χιλιομέτρων, διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο στη ρύθμιση της ζωής στη γη με το φιλτράρισμα των περισσότερων από τις επικίνδυνες υπεριώδεις ακτίνες που εκπέμπονται από sol.

Είναι γνωστό ότι οι υπεριώδεις ακτίνες μπορούν να προκαλέσουν δερματικές παθήσεις και διαταραχές στην όραση, καθώς και προκαλώντας την επιβράδυνση της φωτοσύνθεσης των φυτών είναι επικίνδυνες για τα ζώα και το θαλάσσιο πλαγκτόν.

Το 1979, για πρώτη φορά, διαπιστώθηκε ότι η συγκέντρωση του όζοντος έγινε σπάνια στην Ανταρκτική. Το 1983, οι ερευνητές ανακάλυψαν μια τρύπα στο στρώμα του όζοντος μεγάλων διαστάσεων και ότι η κύρια αιτία ήταν η χημική αντίδραση των CFC αερίων με το όζον.

Το 1986, εκατόν είκοσι χώρες υπέγραψαν συμφωνία για τη μείωση της χρήσης CFC που χρησιμοποιείται ως ψυκτικό μέσο ως διαλύτης σε δοχεία αεροζόλ και πλαστικούς αφρούς, μια συμφωνία που έγινε γνωστή ως «πρωτόκολλο του Μόντρεαλ».

Όλα τα αντικείμενα που περιέχουν αυτό το αέριο θα πρέπει να έχουν διακοπεί μέχρι το 1996 και να αντικατασταθούν με άλλα, αβλαβή για το όζον. Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO) και το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον δείχνει ότι με αυτά τα προληπτικά μέτρα η στιβάδα του όζοντος αναμένεται να ανακάμψει μέχρι το 2050 εάν οι ρυπογόνες χώρες συμμορφωθούν με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ.

Μάθετε περισσότερα σχετικά με τη στιβάδα του όζοντος και τον χλωροφθοράνθρακα.