Νεοκολλωνισμός

Τι είναι ο Νεοκολλωνισμός:

Ο νεοκολλωνισμός αντιπροσωπεύει την πολιτική, οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική κυριαρχία των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών δυνάμεων σε ορισμένες περιοχές της αφρικανικής ηπείρου και κυρίως της Ασίας .

Αυτή η διαδικασία άρχισε στις αρχές του 19ου αιώνα και διήρκεσε μέχρι τον 20ό αιώνα, με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα βασικά καπιταλιστικά έθνη της εποχής που επωφελήθηκαν από τη νεο-αποικιοκρατία ήταν: το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, η Πρωσία, η Γαλλία και η Ιταλία.

Με την ανάπτυξη της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης, τα ευρωπαϊκά έθνη είδαν μια έντονη επέκταση των οικονομικών τομέων. Από το σενάριο αυτό, οι εξουσίες της Ευρώπης άρχισαν να αναζητούν τρόπους επέκτασης των αγορών τους, είτε να αναζητούν διαφοροποιημένες πρώτες ύλες, φτηνή εργασία και νέους χώρους για την εμπορία των προϊόντων που παράγουν.

Με το παραπλανητικό επιχείρημα ότι οι Ευρωπαίοι θα ήταν «διανοητικά πιο αναπτυγμένοι» από τους ασιατικούς λαούς και ιδιαίτερα τους Αφρικανούς, οι δυνάμεις της Ευρώπης παρενέβησαν στις περιοχές αυτές με το λόγο «να φέρει την επιστήμη και την τεχνολογία στον κόσμο».

Δείτε επίσης: Έννοια του φιλελευθερισμού.

Η Αγγλία είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα του νεοκλωνισμού, είναι σε θέση να βρει μια μεγάλη αποικιακή αυτοκρατορία, κυρίως στην Ασία. Πράγματι, αυτή η υπεροχή των αγγλικών στις ασιατικές περιοχές αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων μεταξύ των άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Σχετικά με τη νεοαποικιοκρατία της Αφρικής, η "Διάσκεψη του Βερολίνου" που πραγματοποιήθηκε το 1884 χρησίμευσε για να συγκεντρώσει τα μεγάλα έθνη της Ευρώπης και να οριοθετήσει τον τρόπο με τον οποίο η αφρικανική επικράτεια θα χωριζόταν σε αποικίες.

Ο νεοκολλωνισμός ήταν ένας από τους κύριους λόγους για την ανάπτυξη του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Σήμερα, ο όρος neocolonialism εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στην οικονομική εξάρτηση που έχουν ορισμένα έθνη της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής στις πλούσιες χώρες.

Νεοκολλωνισμός και ιμπεριαλισμός

Ο ιμπεριαλισμός συνίσταται στην κυριαρχία και εκμετάλλευση ανεπτυγμένων χωρών κάτω από τα υπανάπτυκτα, με στόχο την επέκταση της εδαφικής κυριαρχίας του κυρίαρχου.

Ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός μπορεί να θεωρηθεί συνώνυμος με τον νεοκλωνισμό, ο οποίος παρουσιάζει πολλά χαρακτηριστικά που μοιάζουν με τον ιμπεριαλισμό.

Μάθετε περισσότερα για το νόημα του ιμπεριαλισμού.

Αποικιοκρατία και νεοκλωνισμός

Ο αποικισμός αναπτύχθηκε μεταξύ του δέκατου έκτου και του δέκατου όγδοου αιώνα, με βάση τον εμπορικό και εμπορικό καπιταλισμό. Ο νεοκολλωνισμός, όπως είδαμε, ξεκινά στις αρχές του 19ου αιώνα και συνεχίζεται μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, με βάση τις συνέπειες της Δεύτερης Βιομηχανικής Επανάστασης.

Ο κύριος στόχος κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας ήταν η απόκτηση πολύτιμων μετάλλων, η συσσώρευση κεφαλαίων και η διατήρηση της εμπορικής ισορροπίας ευνοϊκή για τις ευρωπαϊκές χώρες. Ο νεοκολλωνισμός, όπως ειπώθηκε, αποσκοπούσε στην εξασφάλιση των πρώτων υλών, των καταναλωτικών αγορών και της φθηνής εργασίας.

Η βασική δικαιολόγηση που χρησιμοποίησαν οι αποικιστές κατά τον αποικισμό ήταν η εξάπλωση της χριστιανικής πίστης στις κυριαρχούμενες περιοχές, οι οποίες αποτελούνταν κυρίως στην Αμερική. Από την άλλη πλευρά, η δικαιολόγηση που χρησιμοποιήθηκε στον νεοκλωνιισμό ήταν της "ευρωπαϊκής ανωτερότητας", όπως ειπώθηκε, με την Ασία και την Αφρική να είναι οι κύριες ηπείρους που αποικίζονται.

Δείτε επίσης την έννοια του ιμπεριαλισμού και του νεοκλωνισμού.