Συντηρητισμός

Τι είναι ο Συντηρητισμός:

Ο συντηρητισμός (ονομάζεται επίσης συντηρητισμός) είναι μια πολιτική και κοινωνική στάση που επιδιώκει να προάγει τη διατήρηση των παραδοσιακών αξιών, πρακτικών και θεσμών.

Σε γενικές γραμμές, ο συντηρητισμός αξιώνει την παράδοση, την ιεραρχία, την εξουσία και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας. Ωστόσο, δεδομένου ότι αυτό που θεωρείται παραδοσιακό ποικίλλει ανάλογα με τον τόπο και τον χρόνο, ο συντηρητισμός δεν έχει καθορισμένα καθολικά χαρακτηριστικά.

Ο συντηρητισμός επικεντρώνεται στη σταθερότητα και τη συνέχεια, αντιτιθέμενος στις προοδευτικές ή επαναστατικές πολιτικές. Έτσι, ένα συντηρητικό άτομο είναι κάποιος που υπερασπίζεται τη μονιμότητα του status quo ή την επιστροφή των αξιών μιας περασμένης ηλικίας.

Μια συντηρητική στάση μπορεί να παρουσιαστεί σε διάφορους κλάδους της κοινωνίας, όπως η πολιτική, η θρησκεία, η οικονομία κ.λπ.

Πολιτικός συντηρητισμός

Ο συντηρητισμός σχετίζεται γενικά με τις δεξιές πολιτικές και υποστηρίζει τη διατήρηση της ιδιωτικής περιουσίας, του προσωπικού πλούτου και του ατομικισμού.

Στην πολιτική, ο συντηρητισμός δεν επιδιώκει να αποτρέψει οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή, αλλά μόνο εκείνες ενός επαναστατικού χαρακτήρα που έχουν βαθιές και άμεσες θεσμικές επιπτώσεις. Υπό αυτή την έννοια, ο πολιτικός συντηρητισμός κατανοεί ότι οι αλλαγές πρέπει να γίνουν από τα θεσμικά όργανα και ποτέ εναντίον τους.

Ο πολιτικός συντηρητισμός προϋποθέτει ότι η παράδοση, η οικογένεια, το σχολείο και η θρησκεία πρέπει να αποτελούν τη βάση μέσα από την οποία η κοινωνική αλλαγή πρέπει να γίνεται φυσικά και σταδιακά.

Συντηρητισμός και φιλελευθερισμός

Ο συντηρητισμός και ο φιλελευθερισμός είναι διαφορετικές έννοιες που παρουσιάζονται σε τρεις πτυχές: κλασική, κοινωνική και οικονομική.

Κατά κλασσικό τρόπο, ο συντηρητισμός είναι η δεξιά ιδεολογία που χαρακτηρίζεται από αρχή, τάξη και παράδοση, όπως στην κλασσική αριστοκρατία. Από κοινωνική άποψη, ο συντηρητισμός είναι η θέση που εξιλέει την ιεραρχία . Στον οικονομικό τομέα, ο συντηρητισμός χωρίζεται σε τρεις πλαγιές:

• κλασικό οικονομικό συντηρητισμό: αυτό ευνοεί τα συμφέροντα της ελίτ σε ένα κράτος
• δημοσιονομικός οικονομικός συντηρητισμός: επικεντρώθηκε στις οικονομικές πολιτικές λιτότητας (έλεγχος των δαπανών με στόχο την επίτευξη δημοσιονομικού ισοζυγίου)
• κοινωνικός οικονομικός συντηρητισμός: ο οποίος επικεντρώνεται στις προστατευτικές οικονομικές πολιτικές

Ο φιλελευθερισμός, στο κλασικό πλαίσιο, είναι η αριστερή ιδεολογία που ευνοεί την ελευθερία, όπως και στην κλασική δημοκρατία. Κοινωνικά, ο φιλελευθερισμός ευνοεί την ισότητα. Στην οικονομία, ο φιλελευθερισμός έχει δύο μορφές:

• κλασικός οικονομικός φιλελευθερισμός: βασισμένος στη συνολική οικονομική ελευθερία
• κοινωνικός οικονομικός φιλελευθερισμός: βασισμένος στην οικονομική ισότητα

Παραδείγματα συντηρητικών αξιών

Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα κλασικά και κοινωνικά συντηρητικών αξιών:

Φιλελεύθερος συντηρητισμός

Ο φιλελεύθερος συντηρητισμός είναι μια οικονομική και κοινωνική ιδεολογία που συνδυάζει συντηρητικά πολιτικά στοιχεία και φιλελεύθερες συμπεριφορές.

Ο φιλελεύθερος συντηρητισμός ενσαρκώνει την κλασική άποψη της ελάχιστης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, εξασφαλίζοντας σε όλα τα άτομα την ελευθερία να συμμετέχουν στην αγορά και να δημιουργούν πλούτο. Ωστόσο, σύμφωνα με τον φιλελεύθερο συντηρητισμό, τα άτομα δεν μπορούν να είναι εντελώς ελεύθερα σε άλλους τομείς της ζωής, απαιτούν μια ισχυρή κατάσταση που εξασφαλίζει την τάξη και, μέσω των κοινωνικών θεσμών, αναπτύσσει την αίσθηση του καθήκοντος και της ευθύνης του έθνους.

Από πολιτική άποψη, ο φιλελεύθερος συντηρητισμός θεωρείται ως μια κεντροδεξιά (ή μέτρια δεξιά) ιδεολογία που υποστηρίζει τις συντηρητικές πολιτικές ελευθερίες και τις κοινωνικές στάσεις, πάντα ευνοώντας την οικονομία.

Προέλευση του συντηρητισμού

Ο συντηρητισμός, ως στάση αντίστασης στις αλλαγές, προήλθε από τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές επαναστάσεις που συνέβησαν στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του δέκατου έβδομου και του δέκατου όγδοου αιώνα.

Η Αγγλική Επανάσταση του 1640 και η Γαλλική Επανάσταση του 1789 ήταν υπεύθυνες για τις αλλαγές στο παγκόσμιο οικονομικό πρότυπο και την επακόλουθη μετάβαση στον σύγχρονο κόσμο. Αυτά τα προοδευτικά κινήματα προκάλεσαν τον καπιταλισμό, ο οποίος μετασχημάτισε δραματικά τη σκέψη και τις αξίες της εποχής, πρώτα στην Ευρώπη και στη συνέχεια στον υπόλοιπο κόσμο.

Ως φυσική συνέπεια αυτών των επαναστάσεων, προέκυψε ο διαχωρισμός ανάμεσα στον συντηρητισμό και τον προοδευτισμό, δηλαδή εκείνους που υπερασπίστηκαν τη διατήρηση της υπάρχουσας τάξης και πολιτικής και εκείνους που υποστήριζαν τις αλλαγές μέσω των επαναστατικών κινημάτων.

Ως πολιτική ιδεολογία, η προέλευση του συντηρητισμού αποδίδεται συχνά στους πολιτικούς φιλόσοφους Richard Hooker, David Hume και, πάνω απ 'όλα, στον Edmund Burke . Ο Burke ήταν ένας από τους κύριους κριτικούς της Γαλλικής Επανάστασης ισχυριζόμενος ότι οι αλλαγές της εποχής θα κατέστρεφαν την κοινωνία και τους παραδοσιακούς θεσμούς. Αργότερα έγινε γνωστός ως «πατέρας του φιλελεύθερου συντηρητισμού» επειδή είχε ιδανικά αντίθετα με εκείνα του Βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος.

Συντηρητισμός στη Βραζιλία

Στη Βραζιλία, ο συντηρητισμός συνδέεται στενά με τα πολιτικά κόμματα της δεξιάς, αν και πολύ λίγα κόμματα ισχυρίζονται επισήμως τους συντηρητικούς.

Η πρώτη μορφή συντηρητισμού στη Βραζιλία έγινε μέσω του Συντηρητικού Κόμματος, που ιδρύθηκε γύρω στο 1836 με την πρόταση για την προστασία της ακεραιότητας της χώρας και σβήστηκε με τη δημιουργία της δημοκρατίας του 1889.

Επί του παρόντος, ο βραζιλιάνος συντηρητισμός υπερασπίζεται την ενίσχυση των παραδοσιακών θεσμών όπως η οικογένεια, η θρησκεία και το σχολείο, καθώς και η αξιοποίηση των ιδεωδών της ιεραρχίας και της εξουσίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα συντηρητικά κόμματα, ο συντηρητισμός στη Βραζιλία μπορεί να παρατηρηθεί μέσω πολιτικών όπως ο Jair Bolsonaro, ο Σίλας Μαλάφια ή άλλα μέλη της ευαγγελικής ομάδας.