Συνήθης νόμος

Τι είναι ένας συνήθης νόμος:

Ο συνήθης νόμος είναι το πιο συνηθισμένο κανονιστικό είδος που προβλέπεται στο Ομοσπονδιακό Σύνταγμα και επεξεργάζεται κανόνες γενικής και αφηρημένης μορφής.

Οι συνήθεις νόμοι μπορούν να διατεθούν για οποιοδήποτε θέμα εκτός από εκείνους που προορίζονται για τους συμπληρωματικούς νόμους και τις εσωτερικές υποθέσεις του Εθνικού Κογκρέσου, οι οποίες διέπονται από τα διατάγματα και τα ψηφίσματα.

Οι συνήθεις νόμοι θεωρούνται πρωταρχικές κανονιστικές πράξεις, δηλαδή, δημιουργούν, τροποποιούν και σβήνουν δικαιώματα μετά από μια νομοθετική διαδικασία και κανόνες που εκφράζονται απευθείας στο Ομοσπονδιακό Σύνταγμα. Οι άλλες βασικές κανονιστικές πράξεις είναι:

  • τροποποιήσεις του Συντάγματος
  • συμπληρωματικούς νόμους
  • εξουσιοδοτημένους νόμους
  • προσωρινά μέτρα
  • νομοθετικά διατάγματα
  • ψήφισμα

Διαφορές μεταξύ κοινού δικαίου και συμπληρωματικού δικαίου

Οι διαφορές μεταξύ των κοινών νόμων και των συμπληρωματικών νόμων απορρέουν από το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα και είναι υλικής και επίσημης φύσης. Η διαφορά της υλικής φύσης αφορά ακριβώς το θέμα που μπορεί να νομοθετηθεί από κάθε τύπο νόμου και η επίσημη διαφορά σχετίζεται με τη διαδικασία έγκρισης που έχει ο καθένας.

Ζητήματα που εξετάζονται από το νόμο

Ο συμπληρωματικός νόμος έχει τον τομέα δράσης που καθορίζεται στο Ομοσπονδιακό Σύνταγμα με έναν περιοριστικό τρόπο, δηλαδή, ορισμένα θέματα μπορούν να ρυθμιστούν μόνο μέσω αυτού του είδους του νόμου. Αυτό συμβαίνει σε θέματα που ήδη προβλέπονται στο Σύνταγμα με επιφανειακό τρόπο και απαιτούν συμπλήρωμα.

Το κοινό δίκαιο προβλέπει τα λεγόμενα υπολειμματικά θέματα, δηλαδή όλα όσα δεν επιφυλάσσονται στους συμπληρωματικούς νόμους, νομοθετικά διατάγματα ή ψηφίσματα.

Σύμφωνα με το STF, δεν υπάρχει ιεραρχία μεταξύ συμπληρωματικών νόμων και απλών νόμων. Ωστόσο, η επιφύλαξη του υλικού έχει τις ακόλουθες συνέπειες: ένας ουσιαστικά συμπληρωματικός νόμος δεν μπορεί να ανακληθεί από το κοινό δίκαιο (θεωρώντας ότι δεν μπορεί να νομοθετήσει σε αυτά τα θέματα), αλλά ένας συμπληρωματικός νόμος μπορεί πάντα να καταργήσει έναν κοινό νόμο .

Διαδικασία έγκρισης

Για να εγκριθεί ένας συμπληρωματικός νόμος, είναι απαραίτητο η απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή περισσότερα από τα μισά μέλη του Εθνικού Κογκρέσου, να είναι υπέρ του σχεδίου.

Η ψηφοφορία για την έγκριση ενός κοινού νόμου γίνεται με απλή πλειοψηφία, δηλαδή την πλειοψηφία των βουλευτών που είναι παρόντες κατά την ημέρα της ψηφοφορίας επί του νομοσχεδίου.

Οι τυπικώς συμπληρωματικοί νόμοι (που εγκρίνονται με απόλυτη πλειοψηφία αλλά δεν ασχολούνται με θέματα που απαρτίζουν συμπληρωματικούς νόμους) μπορούν να καταργηθούν από κοινούς νόμους.

Τακτικό νομοσχέδιο

Το απλό νομοσχέδιο είναι το έγγραφο που κινεί τη νομοθετική διαδικασία για τη δημιουργία ή την τροποποίηση ενός κοινού νόμου. Η νομοθετική διαδικασία είναι το σύνολο όλων των φάσεων που είναι απαραίτητες για την έγκριση ενός νομοσχεδίου, από την πρόταση μέχρι τη φάση της ψηφοφορίας.

Ποιος μπορεί να προτείνει ένα συνηθισμένο νομοσχέδιο;

Σύμφωνα με το άρθρο 61 του ομοσπονδιακού Συντάγματος, η πρωτοβουλία των κοινών νόμων είναι:

  • σε οποιοδήποτε μέλος ή επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων
  • σε οποιοδήποτε μέλος της Ομοσπονδιακής Γερουσίας ή του Εθνικού Κογκρέσου
  • προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,
  • στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο,
  • στα ανώτερα δικαστήρια,
  • στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας
  • και οι πολίτες με λαϊκή πρωτοβουλία, με την υπογραφή τουλάχιστον του 1% του εκλογικού σώματος της χώρας, που διανέμεται σε τουλάχιστον πέντε κράτη, με όχι λιγότερο από το 0, 3% των ψηφοφόρων καθενός από αυτούς.

Εξουσιοδοτημένοι νόμοι

Οι εξουσιοδοτημένοι νόμοι είναι νόμοι που καταρτίζονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατόπιν εξουσιοδότησης του Εθνικού Κογκρέσου, το οποίο πρέπει να προσδιορίζει το περιεχόμενο και τους όρους της αντιπροσωπείας.

Σύμφωνα με το άρθρο 68 παράγραφος 1 του ομοσπονδιακού Συντάγματος, οι εξουσιοδοτημένοι νόμοι δεν μπορούν να νομοθετούν σχετικά με:

  • πράξεις αποκλειστικής αρμοδιότητας του Εθνικού Κογκρέσου ·
  • σύμφωνα με το συμπληρωματικό δίκαιο ·
  • την οργάνωση της δικαστικής και της εισαγγελικής αρχής, τη σταδιοδρομία και την εγγύηση των μελών της,
  • εθνικότητα, ιθαγένεια, ατομικά, πολιτικά και εκλογικά δικαιώματα ·
  • τα πολυετή σχέδια, τις κατευθυντήριες γραμμές του προϋπολογισμού και τους προϋπολογισμούς.

Μετά την έγκριση του νόμου που ανατέθηκε από το Εθνικό Κογκρέσο, εισέρχεται στο νομικό σύστημα με το καθεστώς του κοινού δικαίου.