Έννοια της κβαντικής φυσικής

Τι είναι η κβαντική φυσική:

Η κβαντική φυσική είναι ένας θεωρητικός κλάδος της επιστήμης που μελετά όλα τα φαινόμενα που συμβαίνουν με τα ατομικά και υποατομικά σωματίδια, δηλαδή είναι ίσα ή μικρότερα από τα άτομα, όπως τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα μόρια και τα φωτόνια, για παράδειγμα.

Όλα αυτά τα μικροσωματίδια δεν μπορούν να μελετηθούν από την άποψη της κλασικής φυσικής, αφού δεν επηρεάζονται από τους νόμους που τις συνθέτουν, όπως η βαρύτητα, ο νόμος της αδράνειας, η δράση και η αντίδραση κ.ο.κ.

Σε αντίθεση με την κλασική φυσική, η κβαντική φυσική κατατάσσεται ως "μη διαισθητική", που σημαίνει ότι σε αυτόν τον τομέα της μελέτης, ορισμένα πράγματα είναι αληθινά ακόμη και όταν φαίνονται να μην είναι διαισθητικά . Στην πραγματικότητα, επειδή θεωρείται μη-διαισθητική, η κβαντική φυσική έγινε γνωστή ως "ψευδή θεωρία ".

Επίσης γνωστή ως κβαντομηχανική, αυτή η επαναστατική θεωρία της σύγχρονης φυσικής προέκυψε κατά τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα, με τον φυσικό Max Planck (1858-1947) έναν από τους πρωτοπόρους στην ανάπτυξη των βασικών αρχών του, κλασική φυσική. Ο Πλανκ ήταν υπεύθυνος, για παράδειγμα, για τη δημιουργία της "σταθεράς Planck" (E = hv).

Ωστόσο, ήταν ο Albert Einstein, ο δημιουργός της θεωρίας της σχετικότητας, ο οποίος βάφτισε για πρώτη φορά την κβαντική εξίσωση του Planck (Λατινική λέξη που σημαίνει "ποσότητα"). Το κβαντικό είναι μια αναφορά στο φυσικό γεγονός της κβαντισμοποίησης, που αποτελείται από την στιγμιαία μεταβολή των ηλεκτρονίων που περιέχουν ένα ελάχιστο επίπεδο ενέργειας σε ένα υψηλότερο, αν θερμαίνεται.

Παρόλο που η θεωρία της κβαντικής φυσικής επικεντρώνεται σε μικροσκοπικά φαινόμενα, αντικατοπτρίζεται σε όλες τις μακροσκοπικές απόψεις, αφού όλα τα στοιχεία του σύμπαντος είναι κατασκευασμένα από μόρια, άτομα και άλλα υποατομικά σωματίδια.

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, πολλοί επιστήμονες και φυσικοί συνέβαλαν στην ανάπτυξη της κβαντικής φυσικής, όπως: Werner Heisenberg (1901-1976), Louis de Broglie (1892-1987), Niels Bohr (1885-1962), Erwin Schrodinger - 1961), ο Max Born (1882 - 1970), ο John von Neumann (1903-1957), ο Richard Feynman (1918 - 1988), ο Wolfgang Pauli (1900-1958).

Από τότε η κβαντική φυσική έγινε η βασική θεωρία πολλών άλλων κλάδων της φυσικής και της χημείας, όπως η ατομική φυσική, η πυρηνική φυσική, η μοριακή φυσική, η κβαντική χημεία, η σωματιδιακή φυσική κ.ο.κ. Στην πραγματικότητα, οι αρχές της κβαντικής φυσικής εφαρμόζονται επίσης σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης γνώσης, αλλάζοντας όχι μόνο τις ακριβείς επιστήμες αλλά και τα φιλοσοφικά ρεύματα .

Η κύρια σύνδεση μεταξύ της κβαντικής φυσικής και των φιλοσοφικών και πνευματικών εννοιών, σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτής της σχέσης, βρίσκεται στην κατάσταση της τύχης και της αβεβαιότητας αυτής της θεωρίας, που λέει ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο διαφορετικές και ταυτόχρονες καταστάσεις για ένα δεδομένο υποατομικό σώμα.

Αυτή η αρχή παρατηρήθηκε στην κβαντική φυσική από τη λεγόμενη «δυαδικότητα των κυμάτων-σωματιδίων», δηλαδή όταν ένα σωματίδιο συμπεριφέρεται ως σωματίδιο και τώρα ως κύμα, αυτή η δήλωση είναι εντελώς ανώμαλη στην κλασική φυσική.

Ξεκινώντας από αυτήν την ιδέα, για παράδειγμα, υπάρχουν πολλές θεωρητικές υποθέσεις μελέτης, όπως η «θεωρία των διαφόρων κόσμων», η οποία λέει ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές πραγματικότητες για κάθε άτομο.

Μάθετε περισσότερα για τη Φυσική.

Κβαντική φυσική και πνευματικότητα

Αυτή η σχέση είναι αμφιλεγόμενη, καθώς αποτελείται από τη συζήτηση ανάμεσα σε δύο ξεχωριστούς πυρήνες, ένας σχηματίζεται από εκείνους που υπερασπίζονται την αλήθεια της κβαντικής επιρροής στο πνευματικό επίπεδο και ένας άλλος που αρνείται εντελώς τη χρήση της κβαντικής μηχανικής ως τρόπο εξήγησης της πνευματικότητας.

Για εκείνους που υπερασπίζονται την ύπαρξη σχέσης μεταξύ της κβαντικής και της πνευματικής φυσικής, η δύναμη της ανθρώπινης σκέψης θα μπορούσε να ασκήσει μεγάλη δύναμη πάνω στην ατομική πραγματικότητα του κάθε ατόμου, είναι, με τις σωστές ενδείξεις, ικανή να αλλάξει τον κόσμο στο δικό του γύρω.

Κβαντική φυσική και σκέψη

Αρκετοί διεθνώς αναγνωρισμένοι φυσικοί συσχετίζουν τις αρχές της κβαντικής φυσικής με τις θεωρίες για την ανθρώπινη συνείδηση και τη δύναμη της σκέψης ως «κατασκευαστή» της πραγματικότητας.

Εν συντομία, το ανθρώπινο μυαλό θα έχει μια βαθιά ικανότητα να επηρεάζει τη διάθεση των ατομικών μικροσωματιδίων γύρω από τους ανθρώπους, το πώς συμπεριφέρονται και πώς κατασκευάζουν την πραγματικότητα του κάθε ατόμου. Για τους μελετητές που πιστεύουν σε αυτή την ιδέα, οι προθέσεις των ανθρώπων θα επηρεάσουν την κατασκευή της πραγματικότητας.